De bus

Bussen...we hebben er heel wat van binnen en buiten gezien, dus bij deze een kort inzicht over de bussen in Zuid-Amerika.

Je kan een tweedeling maken in het soort bus: de korte- en de lange-afstandsbus. Kort is hier natuurlijk relatief aan de grootte van alle landen. Deze bus wordt ingezet als het gaat om reistijden onder de 3 tot 4 uur. Stadsbussen, minivans en dergelijke kennen we allemaal wel in NL. De kwaliteit is gelijk; je hebt een stoel, niet heel zacht, maar net voldoende om je reis te overleven. Conclusie, dit type bus is niet echt interessant voor de rashollander.

De lange-afstandsbus daarentegen opent de ogen voor ons...zo kan het dus ook! Voor de lange afstanden in Zuid-Amerika, ligt de reistijd hier tussen de 4 en 24 uur. Vaak rijden bussen in de nacht, wat betekent dat je kan/moet tukken. Zelfs in de goedkoopste bus kan dit prima! Deze zogenaamde 'semi-cama' bus is te vergelijken met een 1e klas treinstel in Nederland. Daarbij komt dat je in Argentinie ook maaltijden erbij krijgt (ontbijt,lunch,avondeten,snacks). Het zijn vaak gigantische dubbeldekker bussen met ongeveer 60 zitplaatsen boven- en onderin. Het kiezen van een plek, nee de ultieme plek moet ik zeggen, is nog niet zo gemakkelijk.

De positie van de ultieme plek hangt af van een aantal fixed en variabele factoren. Ik zal op basis van inhouse experience deze factoren omschrijven. Fixed factoren: één van de belangrijkste punten is de locatie van de WC. De stank en mensen die letterlijk te dom om te poepen zijn en bij een scherpe bocht uit de WC door de bus vliegen (ze bestaan!), maken zitplekken rondom de WC minder gewenst. Een andere vaste factor is de locatie van de trap in het geval van een dubbeldekker bus. Stoelen in de nabijheid van deze trap zijn ongunstig, aangezien mensen deze stoelen als steun gebruiken bij het op- en afgaan van de trap. Het gevolg is dat je de hele nacht het gevoel hebt alsof je op een wipkip zit en geen oog dicht kan doen. Een zelfde sensatie beleef je op de achterste stoelen in een dubbeldekker bus. Al voelt dit toch meer aan als de space shot in Walibi, ongunstig wanneer je probeert te slapen. Ook hebben we gemerkt dat de rugleuning minder ver naar achteren kan op deze plekken.

De variabele factoren: helaas valt hier niet op te anticiperen en blijft het keer op keer een loterij bij het kiezen van de zitplek. Echter is de hoofdprijs hier geen miljoen euro, maar een berg irritatie en een slechte nachtrust, joepie. De eerste groep is de groep baby's en koters. Je kan verschillende subcategorieen treffen zoals huilende baby's, schreeuwende koters, op-je-stoel-leunende blagen, kotsende jonkies die niet de moeite nemen om ff naar de wc te gaan en zo voort. We hebben ze allemaal mogen ervaren, jackpot! Verder een korte greep uit het assortiment: de wekkeralarm zetters van halfdrie snachts (gewoon voor de lol), de raam-wagenwijd-open zetters, de beroemde snurkers, bellers enz...

Indien je je in de fortuinlijke positie bevindt dat alle factoren in jouw voordeel zijn, heb je gegarandeerd een topreis gezien de kwaliteit van de bussen standaard hoog is. Neem je een 'cama-supreme' bus, krijg je zelfs champagne bij het ingaan van de bus (helaas niet zelf meegemaakt). Daar kan de connexxion nog een puntje aan zuigen. Wel werd mij een whisky'tje aangeboden in de semi-cama bus, voer dat ook maar in in Nederland hoor. Wifi is ook geen onbekende en dekentjes/kussens zijn hier en daar ook te vinden.

Wat ik eigenlijk met dit verhaal wil zeggen is dat de kwaliteit van de bussen (vooral lange-afstands) in Zuid-Amerika hoog is en mits je een beetje geluk hebt, kan je een fantastische busreis meemaken.

Fin.