Paarden en twee pizza´s in Tupiza

(Ietsje later geupload door een gebrek aan computers.. Maar hier alsnog onze Bolivia verhalen!)

Bolivia.. dat is weer een land apart. Leuk om na zo lang reizen toch nog versteld te staan van sommige dingen. De grensovergang bijvoorbeeld. We hebben er al heel wat gehad, dus we dachten wel wat gewend te zijn! Maar dit was weer een ander ´soort´.
Dinsdagochtend namen we de bus van Humahuaca naar het Argentijnse grensplaatsje La Quiaca. Het was weer een mooi ritje door de bergen met overal kleine lemen huisjes. De bus ging tot het busstation, vanaf daar moesten we een stukje lopen naar de grens overgang, wat nog niet zo gemakkelijk te vinden bleek! Eenmaal bij de douane een stempel in Argentijns hokje 1, een stempel in Boliviaans hokje 2, en je staat met twee benen in Villazon, Bolivia. Geen tascontrole niks… En dan op zoek naar het busstation voor deel twee van de reis, onze eindbestemming Tupiza. En geld wisselen, want het kaartje moet natuurlijk in Bolivianos betaald worden. Het blijft grappig dat je lopend de grens over moet, busmaatschappijen rijden alleen in eigen land.
In Villazon leken we al 1000km verwijderd te zijn van Argentinie. Overal lopen de kenmerkende vrouwtjes; plooirok, sandalen, kleurrijk vestje, een schort, twee vlechten, een bolhoed en het belangrijkste, een grote gestreepte ´zak´ op hun rug. Die zak was slechts een omgeknoopte doek en vol met boodschappen, van luiers tot uien! Het lijkt wel of ze in Argentinie boodschappen doen en het in Bolivia verkopen, of gebruiken. Deze ´vrouwtjes´ zaten ook bij ons in de bus naar Tupiza. Een bus vol locals dus, en vol met zakken boodschappen. Deze gingen namelijk niet in de laadruimte (ze lijken te veel op elkaar?), maar mee in de bus. Dus wat deden wij met de backpacks… mee in de bus!
In Tupiza aangekomen gingen we naar ons eerste hotel deze reis! We hadden als tip Hotel Mitru gekregen. Een goed hotel met de prijzen van een hostel:). Wat een luxe hihi, een handdoek, een zeepje en zelfs uitzicht op het zwembad dat groter is dan een badkuip!

Tupiza is natuurlijk niet compleet zonder twee pizza! En dat weet de bevolking ook, want er zijn overal pizza restaurants. Toch zijn ze niet berekend op hongerige toeristen. We kwamen aan in een restaurantje waar 1 vrouwtje werkte... ze was dus serveerster, kok en afwasser tegelijk. Toen Ferdi een grande pizza bestelde keek ze verbaasd, om te delen zeker? Nee... En toen ik vervolgens ook een grande bestelde snapte ze er niks meer van haha! Ze ging naar de overkant om meel te halen, heeft zeker een half uur staan kneden in de keuken en nog 20 minuten later kwam ze met zwee op d´r voorhoofd vertellen dat ze in de oven zaten. Maaaar... het waren heerlijke pizza´s, dus zeker het wachten waard!

Op 11-12-13 om 14.15 uur zijn we gaan paardrijden. Ja wie had dat gedacht! Ferdi en Selina op een paard..... We werden door een meisje van de farm opgehaald bij het hotel en naar de paarden gebracht. Daar stond mijn wit gespikkelde paard genaamd Tabaco. Een rare naam voor een paard, maar de eigenaar zei dat het paard ook bier lust. (Is dat raar van het paard of raar van de eigenaar om te testen?!) Na een stukje langs de weg ging mijn paard opeens oversteken! Wat goed bleek te zijn want we gingen de bergen in.. de paarden weten blijkbaar de weg;). Mijn paard was wel een beetje een arrogantje! Als Ferdi´s paard ook maar een poging deed om in te halen ging ze met d´r hoofd ervoor en harder lopen haha. Ze moest en zou voorop lopen!
In de bergen was het echt prachtig! Soms zag je wel 4 of 5 kleuren bergen in een oogopslag. We zijn bij drie punten gestopt. De eerste was Puerta del Diablo, een hele smalle rechte rots midden tussen de cactussen. De tweede was Valle de los Machos, hier stonden allemaal bergen in de vormen van orgelpijpen (volgens Ferdi;)). En de derde, langere, stop was bij El cañon del Inca. Dit was een gleuf tussen twee bergen waar een watervalletje stroomt. We konden ook een stukje omhoog klimmen. Maar altijd als ik denk we kunnen echt niet verder, kan Ferdi nog een paar meter hoger haha! Vanaf dit punt gingen we weer terug naar de boerderij. Zo zijn we toch 3 uurtjes onderweg geweest... en geen spierpijn!

Donderdag hebben we nog even een dagje uitgerust aan ons zwembad. En nog steeds geen hoogteziekte dus we zijn helemaal klaar voor de vierdaagse Salar tour!


Leuke weetjes Bolivia:

* Alles in Bolivia is kleurrijk!
* De struiken worden gebruikt als waslijn.
* Elk dorpje in de bergen had wel 1 of meer voetbalvelden.. zonder gras weliswaar..
* De eigenaar van de paarden liep gewoon in trainingsbroek en nikes.. Niet eens een echte cowboy!
* Een goede parilla (bbq) voor 2 personen... 6 euro..
* Het is in Bolivia een uur vroeger dan in Arg en Chili. Best raar want het ligt ten oosten van Chili...
* Zal de ene douane eerder dicht gaan dan de ander? En een uur eerder lunchen.
* We zijn al een paar keer winkels zonder personeel tegengekomen.. of een restaurant.. Kom je binnen is er gewoon niemand om te bestellen!
* We gingen snoepjes scheppen.. komen we bij de kassa; hoeveel zijn het er? Gaat het per stuk en niet per gram!